Kaszubska zmiana *ę ≽ i oraz *ŭ, * ĭ, *y̆ ≽ ë na tle rozwoju wokaliczno-konsonantycznego języków słowiańskich
Autor/redaktor:
Jerzy Duma
Opublikowany w:
Symbolae slavisticae : dedykowane Pani Profesor Hannie Popowskiej-Taborskiej
.- Warszawa, 1996
[Wyświetl]
Strony:
79-88
Języki:
pol
Abstrakt:
Analiza kolejnych etapów kaszubskich zmian fonetycznych *ę ≽ i oraz *ŭ, * ĭ, *y̆ ≽ ë, w zestawieniu z analogicznymi procesami w dialektach polskich i innych językach słowiańskich. Autor stwierdza, że kaszubska denazalizacja *ę ≽ i jest zakonserwowaną formą starej tendencji fonetycznej - ścieśnienia samogłoski ustnej pod wpływem usilnionego sonantu, widocznej w niektórych dialektach polskich, macedońskich i na Dolnych Łużycach. Wskazuje kolejne kierunki zmiany *ŭ, * ĭ, *y̆ ≽ ë (szwa) i zależność powstania kaszubskiego "szwa" od: późniejszego niż w gwarach polskich zanikania iloczasu; silniejszego akcentu; częściowej lub całkowitej delabializacji *u̯ŭ ≽ o, aº, Λ, e; a także zależność przejścia 'i ≽ (i) ≽ ë od stwardnienia poprzedzającej spółgłoski. Tendencja do uśrednienia artykulacji łączy kaszubskie "szwa" z nowobułgarskim jerem. (Bi)
