Przedmiotem artykułu jest analiza środków wyrażających kategorię posesywności w głagolickim nieliturgicznym zabytku z końca XV w. oraz przedstawienie losów omawianych struktur we współczesnym języku chorwackim. Badany rękopis składa się z trzech komponentów językowych: języka staro-cerkiewno-słowiańskiego w redakcji chorwackiej, dialektu czakawskiego w odmianie ikawskiej oraz dialektu kajkawskiego, widoczne są także wpływy łaciny i języka włoskiego. W zabytku znacznie częściej niż we współczesnym języku chorwackim występują konstrukcje z dopełniaczem dzierżawczym, konstrukcja do + dopełniacz i zaimki dzierżawcze. W miejsce tych konstrukcji we współczesnym języku używane są przede wszystkim przymiotniki dzierżawcze. (PK)
