Przedmiotem artykułu jest sposób postrzegania i wartościowania języka czeskiego, w tym cech językowych (np. eufonia samogłosek), przez czeskich badaczy odrodzeniowych z przełomu XVIII i XIX w. Autor wymienia przypisywane czeszczyźnie atrybuty kobiece i męskie. Stwierdza, że w tekstach z badanego okresu przeważa tendencja polegająca na maskulinizacji języka czeskiego. (Bi)
