Krytyczna analiza opartych na faktach językowych teorii i hipotez związanych z etnogenezą Słowian. Przedstawione zostały: historia językowych dociekań nad pochodzeniem Słowian, łączność językoznawstwa z innymi naukami badającymi wczesne dzieje Słowian (archeologią, historią, antropologią, etnografią), wykorzystanie hydronimii, onomastyki (etnonimów i antroponimii), procesy fonetyczne uwzględniane w badaniach nad etnogenezą Słowian oraz znaczenie leksyki w jej ustalaniu. Przedstawiono również etapy poprzedzające historyczne dzieje Słowian: wtręty kentumowe w językach słowiańskich, związki bałto-słowiańskie, słowiańsko-irańskie, z Italami, Celtami i Germanami. Autorka nie odnalazła w pełni przekonującej koncepcji stwierdzając, że na podstawie faktów językowych nie można zlokalizować praojczyzny Słowian. Język prasłowiański mógł ulec zróżnicowaniu fonetycznemu dopiero w drugiej połowie pierwszego tysiąclecia naszej ery, kiedy Słowianie ekspandowali na szersze tereny. (Bi)
